Dro bach

Gyda’r tywydd braf yn parhau, a dim rhy boeth dydd Sul, aethom am dro bach lleol.  Mae’r taith bach yma yn mynd trwy’r comin ac i lawr i llyn, wedyn dros caeau ac yn dringo i gyrraedd fferm, cyn troi yn ol i lawr tuag at yr afon eto, ac i bentre Llathbury, hen bentre ryw filltir o’n dre ni.  Buom un byw yn Lathbury am ychydig o flynyddoedd.

Dyma’r hen lwybr braf sydd yn mynd o’r comin i lawr i’r llyn [lle eitha da i hel mwyar duon].

Yn ffodus, roedd y gwartheg reit dawel - dwi wastad yn wyliadwrus wrth mynd trwy cae gwartheg gyda ci, yn enwedig os oes lloi bach.

Wedyn cyrraedd y fferm, i’w weld yn fferm mawr ddiwydianol mewn ffordd.  Ac yn llawn o wenoliaid a weonoliaid y tŷ.  Heb mynd eto, a’r tywydd yn ddelfrydol ar gyfer bwydo cyn hedfan i ffwrdd.

Ar ôl mynd trwy’r fferm, mae’r llwybr yn troi ac yn mynd i lawr yr allt tuag at yr afon, ond annodd gweld dim gyda’r cae enfawr yn llawn o yd, ac yn anelu at bentre bach Lathbury. Hen bentre sydd wedi ei henwi yn y llyfr ’Doomesday’ gyda hen eglwys yn dyddio yn ôl i’r deuddegfed ganrif.

Mae llwybr trwy’r cae gyferbyn a’r eglwys wedyn yn dilyn yn ôl i Newport Pagnell,

 

lle dan ni’n byw.  Am ychydig o flynyddoedd rŵan mae defaid ’Herdwick’ yn y caeau yma - sydd wastad yn fy atgofio fi o Ardal y Llynnoedd, o ble mae nhw’n dod.  Defaid sydd yn gwneud yn dda mewn llefydd mynyddig - a felly mewn ardal fel yma, gyda gwair moethus, yn edrych yn iach iawn.  

Am saharan!  Braf lawn cerdded yn yr haul - ond rya bedwar a hanner filltir.

Dechrau'r Hydref

Ar wahan i heddiw [o, ia, a hefyd dydd Sadwrn diwethaf], mae’r tywydd braf, heulog a gynnes wedi parhau yn fama.  Dwi wedi bod yn arbrofi i weld faint o wahanol teithiau cerdded sydd yn bosib o’r cefn drws mewn awr a hanner neu awr a chwarter.  Fel arfer does dim digon o amser i fynd am ddwy awr yn y bore.  A felly, does dim gymaint o ddewis, oherwydd mae o’n cymryd ryw ugain funud i hanner awr i gyrraedd y llefydd mwy ddiddorol - ar wahan i gerdded ar y comin [ond weithiau mae’n braf cael newid bach].

Penwythnos diwethaf mi es i fynny i’r gamlas,

 

a hefyd rownd llyn bach sydd ddim rhy bell i ffwrdd, o’r enw ’Tongwell’,

 

ond erbyn dydd Sul, yn ôl i gerdded ar y comin, sydd mor braf, a gyda mwy o gyfleoedd i weld bywyd gwyllt.  Dyma un creadur dwi erioed wedi gweld [yn fyw]: 

llŷg - un gyffredin swn i’n meddwl  - yn ôl llyfr Natur Iolo, mae’r cynffon yn mesur tua hanner hyd y corff.  Ond rhai wedi marw dwi wedi gweld, erioed.

Yn ôl yn yr ardd, mae llai o amser rŵan gyda’r tywyllwch i’w weld yn dod yn gynt bob nos.  Dwi’n trio rhoi hadau i mewn ar gyfer y gaeaf, ond mae’r malwod, a’r gwlithod, yn cael gwledd.  

Fel gwelir yn y llun, mae'r rhan fwyaf o'r dail bach wedi cael eu bwyta!

Er hynny, mae’r aubergines yn gwneud yn eitha dda [dwi’n trio anghofio’r un gyda gwlithen enfawr ty fewn iddo fo],

a’r basil, a’r tomatos, felly mi wnes i drio ryseit gan Ottolenghi o’r papur newydd.  Braidd yn gymleth mewn llefydd - ond yn flasu’n dda.